Podobnie jak w 2016 roku, tak i w 2017 – wybrałam słowo przewodnie na ten rok. W pośpiechu, goniąc od jednego zadania za drugim, godząc macierzyństwo, pracę zawodową i rozliczne pasje, lawirując między obowiązkami i rozmaitymi must have, klucząc między dedlajnami tęsknię za spokojem. Za zwolnieniem. Za refleksją nad chwila, za radością z drobnostek. To więc moje motto na 2017: zwolnić.
Mieć czas na to, co naprawdę ważne. Odpuścić co mniej istotne.
„Czas to nie droga szybkiego ruchu pomiędzy kołyską a grobem; czas – to miejsce na zaparkowanie pod słońcem.”
– Phil Bosmans
This year I have chosen the main, inspiring and motivating word, just like I did in 2016. Living in a hurry, chasing one task after another, reconciling motherhood, work and passion, maneuvering between duties and various must have, between the deadlines I miss the peace. For the dismissal. For reflection on the moment, for the joy of small pleasures. So that’s my motto for 2017: slow down.
Have time for what really matters. Let go of less important.
„Time is not a fast road between the cradle and the grave; Time – this is the place to park under the sun. „
– Phil Bosmans
